by Dimitris Koutsoumbas, General Secretary of the CC of the KKE

The outbreak of the pandemic, its rapid spread, its profound consequences for human life and especially in the more developed capitalist economies, have brought great problems to the surface, which of course pre-existed, but emerged today in a loud and tragic way. The big contradictions and contrasts are even more evident in all aspects of social, economic, political, cultural life and reality, in each country individually and internationally. We must definitely make a greater collective effort and contribution not only to record and codify the new issues, but also further highlight them as well as the main trends of the developments, to draw the necessary conclusions and tasks, both in theoretical and in political, practical level. After all, many issues and aspects are still in progress.

 

***

 

The developments we are experiencing at this time, in the last month in our country and a bit more in other countries, show and once again confirm more intensely that the real danger for all the peoples of the world is capitalism at its highest stage, i.e. imperialism. It not only goes against the needs of the people and the social development itself but it constantly causes, on a massive scale, irreparable damage in all sectors due to the sharpening of its contradictions. Today, it is indisputable that the health of the people, care, protection, and security are incompatible with the capitalist profit, the greedy capital and the capitalist mode of production. Either solution will be provided based on the real needs of the people or the people will suffer, they will live in miserable conditions, they will constantly pay out of their own pockets so that the few and chosen ones of the capital will treasure. It is time, and will become even more urgent with the end of the pandemic in the coming months, to strengthen the Social Alliance, the anti-monopoly and anti-capitalist line of struggle, our own alternative proposal, our own response, the response of the hopeful socialist tomorrow. The necessity and timeliness of socialism and the socialist revolution are rising to the surface, and as time passes they will do so in a more imperative way, with new dynamics.

 

***

 

Especially during the past days, processes and competitions at a European and global level have intensified over how to more effectively support the affected capitalist economy. The effects of the coronavirus pandemic acted certainly as a catalyst for the worsening of the serious problems that pre-existed in the capitalist economy. The KKE, even when both the current and the previous  government were celebrating "growth", warned that the problem of capital accumulation, as the root cause of the crisis, not only has not been overcome, but is sharpened, bringing closer a risk of a new crisis, perhaps faster than expected. In fact, the Greek economy is even more exposed to these shocks, due to its so-called "extroversion", i.e. the great dependence on tourism and shipping, generally on transportation.  All previous governments of ND, SYRIZA and PASOK-KINAL waved the flag of this extroversion, while undermining the country's great productive potential, which is valuable and necessary especially in conditions such as the present, simply because it was imposed by the profits of the capital and the EU commitments.

 

***

 

It is on this ground that the discussion for a strong state intervention in the economy, called the "new Marshall Plan", is developing. This term, in fact, is used by both the followers of the current ESM support mechanisms (Germany, the Netherlands, Austria) and the followers of the Eurobond or something in-between, from the heavily indebted countries of the south. Also, this term is used by all bourgeois forces, regardless of whether they appear as opponents (neoliberals, right-wing forces, social democrats of all shades and others). This identification shows their agreement on the need for the bourgeois states and their allies, such as the EU, to intervene with an expansionary fiscal policy, to support not the workers and the people, who are again the victims in terms of health and rights, but business groups and their profitability. At the same time, to strengthen the position of the European capital against its competitors, such as the USA, China, Russia, etc., in the framework of the realignments that will take place in the international imperialist system. Of course, this does not mean that there are no differences between them, within the EU, over who will win and who will lose, which can lead to another fragile compromise. In fact, the opposite is true. Countries with smaller deficits and debts argue that lending to economies should be a matter of each state individually, through current support mechanisms. Countries with higher deficits, such as Italy and Spain, which will need large packages to support their own business groups, argue that this lending should be done on a "debt pooling" basis.

 

***

 

What is being confirmed once again is the fraud of "European solidarity". The EU and the Eurozone are by nature alliances of competing states and economies that, especially in times of crisis, "show their teeth" to one another and above all to peoples. So those who are bemoaning again about the cohesion of the EU and the "common European house that is threatened", know that this false image is fading in the eyes of the people. The collapse of already inadequate public health systems, despite the heroism of the healthcare professionals, the millions of layoffs in all countries, the overcrowding of workers at factories at the risk of their health so as not to lose any profits, the competition of pharmaceutical companies and healthcare material suppliers that deprive valuable supplies, compose the disgusting image not only of the EU but of the entire capitalist world, even in the countries - “showcases” that are at the top of the imperialist pyramid. It is also confirmed that the bourgeois management mix that is selected each time, is not determined by the particular political views of each bourgeois government, but by the needs and priorities of the capital at a given time. For this reason, after all, we have seen social-democratic forces, such as SYRIZA in Greece, implying restrictive policies that they allegedly opposed, as well as neoliberal forces now implying a more expansive policy, which they have previously criticized. This is nothing new. Modern history is full of such examples. In any case, the common denominator is the following: The workers are the ones who will be called to pay the price of the new rescue packages again. The workers paid for the memoranda and the harsh anti-popular measures in recent years, and they will be called to pay the new loans and deficits, together with the new measures already being tested in the "healthcare experimental tube", on the pretext of the pandemic.

 

***

 

This is what we are experiencing in Greece at the moment. On the one hand, thousands of layoffs, harmful changes of employment status, workers with flexible employment relationships who are not even entitled to the meager benefit of 800 euros, the destruction of self-employed professionals and farmers. Οn the other hand, a huge amount of money for big companies and banks. This is the policy that the  ND government serves. This policy, with minimal differences, mainly in terms of the support schedule, is also highlighted by SYRIZA's "front-loaded" program. In fact, this even greater convergence between ND and SYRIZA, which is taking place on the ground and under a propaganda mantle of a false "national" responsibility and unity, may determine the political developments in the next period. This is nothing new either. Their signatures' ink on the third memorandum is barely dry. When the stability of the system requires so, they put aside these, now indistinguishable, differences. Both of them hide the essence: that from this enormous crisis it is not possible for both the capital and workers to win. Someone will lose and someone will win. And this struggle for tomorrow must be organized right now by the working class and the other popular strata. With demands and goals of struggle that are born today, in the struggle for health, life, daily survival, but that also target the real opponent, the capital, its governments and alliances.

 

***

 

Therefore, the "Great Idea", promoted by the capital and its ubiquitous political representatives, for a "new Marshall Plan" for the reconstruction of Europe, which is supposed to be without commitments and memoranda for the people, beneficial for both the capital and workers, is completely deceptive. The parallels they make with the post-war Marshall Plan, even presenting it as a "quintessence" in favor of the peoples, are funny. In fact, this historical manipulation is not only carried out by the ideological and political descendants of the supporters of the Marshall Plan, but also by so-called "left" forces, which simply confirm their complete bourgeois social-democratic mutation. It is worth remembering that the American funds that flowed into the ruined post-war Europe, as part of the Marshall Plan, in the second half of the critical fifth decade of the last century, was not an act of solidarity with the European peoples, but only a vital energy action for the capitalist system itself. They were used, on the one hand, for the capitalist reconstruction of Europe, which was crucial for American exports, and on the other hand for halting socialism and the revolutionary labor movement, which emerged from World War II with great prestige among all peoples of the world. For this reason, after all, a large part of the Marshall Plan was directed at infrastructure, e.g. military infrastructure, as in Greece, aimed mainly at the socialist system and the struggle of the peoples. However, the necessary post-war state intervention for the reproduction of the capital and the creation of critical infrastructure, neither interrupted the vicious cycle of crises nor ensured the prosperity of the peoples. The offered benefits, also aiming at integrating workers' and people's forces, bore the stamp of the glory of the social achievements in the USSR and the other countries of socialism, but also of the very struggle of the peoples of Europe.

 

***

 

Today, unfortunately, this formidable adversary does not exist. The peoples, however, will come out from this crisis with greater experience. The huge impasses and historical bankruptcy of the current exploitation system are becoming even more apparent today. It is up to the people to organize the struggle, their own alliance. To respond with the plan and the political proposal that is currently being promoted only by the KKE in our country. To respond aggressively to where the resources will come from, who ultimately produces all this wealth that few usurp. Promoting and demanding the above from today, and in the special conditions of the restrictions, with greater intensity and other ways and forms on the next day, is a basic condition for preparing the people's counter-attack, cultivating a climate of readiness, rallying and wide Social Alliance with the working class at the forefront. Promoting demands and relief measures for private and public sector employees, self-employed professionals - craftsmen - traders, scientists who work with service contracts, farmers, women and children of popular families, for the protection of people's health, for education and culture, for solving the refugee issue, by restoring democratic rights and freedoms, repealing any laws that restrict trade unionist and political action, stopping the intensifying repression, go hand in hand with revealing the causes, the great responsibilities and the need for the burden of the crisis to fall on the capital and not on the working class and the popular strata. With a simultaneous abolition of all previous memorandum laws and recent anti-popular measures. With the abolition of tax exemption for the monopoly groups, as the taxes must be paid by the plutocracy of the country. By combating profiteering and black marketeering. With the demand to cancel the state debt that was not created by the people who pay it dearly and continuously all these years. With the withdrawal from the program and the dangerous plans of NATO, which we pay 4 billion euros every year as a country. With the total and redemptive conflict for our people and disentanglement from the imperialist alliances of NATO and the EU. To illuminate the only way out, which lies in the superiority of socialism, social ownership in the means of production, scientific central planning, labor participation and power, which leads to the prosperity of the people, peace and the progress of humanity.

---

 

"NUEVO PLAN MARSHALL"
La nueva, muy vieja, "Gran Idea" del capital europeo y la respuesta de los comunistas

De Dimitris Koutsoumpas

Secretario General del Comité Central del KKE
El brote de la pandemia, su rápida difusión, sus profundos efectos en la vida humana y especialmente en las economías capitalistas más desarrolladas, trajeron a la superficie grandes problemas explosivos, que por supuesto preexistían, pero surgieron hoy de una manera ensordecedora y trágica. Incluso mayores contradicciones y contrastes son evidentes en todos los aspectos de la realidad y la vida social, económica, política, cultural, en cada país por separado y a nivel internacional. Definitivamente, se necesita un mayor esfuerzo colectivo y la contribución de todos, no solo para registrar, codificar, pero también para destacar más y de modo más profundo los nuevos temas, las principales tendencias de los desarrollos, sacar conclusiones y plantear las tareas necesarias a nivel teórico, político y práctico. Después de todo, muchos problemas y aspectos aún están en progreso.

 

***

 

Los desarrollos que estamos viviendo en este momento, en el último mes en nuestro país, poco más en otros países, muestran, y, una vez más confirman, realmente, de una manera más intensa, que el verdadero peligro para todos los pueblos del mundo es capitalismo en su fase superior, el imperialismo. No solo va en contra de las necesidades de los pueblos, del desarrollo social en sí mismo, sino que constantemente causa, a escala masiva, daños irreparables en todas las áreas, debido a la agudización de sus contradicciones y contrastes. Hoy, es indiscutible que la salud del pueblo, el cuidado, la protección y la seguridad son incompatibles con el beneficio capitalista, el capital codicioso, el modo de producción capitalista. Si no se imponen soluciones basadas en las necesidades reales del pueblo, el pueblo sufrirá, vivirá en condiciones miserables, pagará constantemente de sus escasos recursos, para que se enriquezcan los pocos y elegidos del capital. Ya es hora, y se volverá aún más urgente después del fin de la pandemia en los próximos meses, de fortalecer la Alianza Social, fortalecer la línea de lucha antimonopolista-anticapitalista, fortalecer nuestra propia propuesta alternativa, nuestra propia respuesta, la respuesta del futuro socialista prometedor. La necesidad y la actualidad del socialismo y de la revolución socialista están llegando, y, al pasar el tiempo, vendrán a la superficie de manera imperativa, con nuevas dinámicas, cada vez más cerca.

 

***

 

Últimamente, los procesos y las competencias a nivel europeo y mundial se han intensificado sobre cómo apoyar de manera más efectiva la economía capitalista afectada. Los efectos de la pandemia del coronavirus son sin duda el catalizador para el empeoramiento de los graves problemas que preexistían en la economía capitalista. El KKE, incluso cuando los gobernantes, actuales y anteriores, celebraban el "desarrollo", advirtió que el problema de la sobreacumulación del capital, como la causa principal de la crisis, no solo no se ha superado, sino que se ha agudizado aún más, que se está acercando el riesgo de una nueva crisis, quizás más rápido de lo que se esperaba. De hecho, la economía griega está aún más expuesta a estas perturbaciones, debido a su llamada "extroversión", es decir, la gran dependencia del turismo y el transporte marítimo, en general el transporte. Esta extroversión fue la bandera de todos los gobiernos anteriores –de la ND, de SYRIZA, de PASOK-KINAL, socavando al mismo tiempo el gran potencial productivo del país, valioso y necesario, especialmente en condiciones como la actual, simplemente porque esto requieren las ganancias del capital y los compromisos con la UE.

 

***

 

En este terreno, se habla de la necesidad de una fuerte intervención estatal en la economía, llamada el "nuevo Plan Marshall". Este término, de hecho, es utilizado tanto por los seguidores de los mecanismos de apoyo actuales del ESM (Alemania, Países Bajos, Austria) como por los partidarios del Eurobono o algo intermedio, de los países fuertemente endeudados del sur. Además, este término es utilizado por todas las fuerzas burguesas, independientemente de si aparecen entre ellos como oponentes (neoliberales, derechistas, socialdemócratas de todos los matices y otros). Esta identificación muestra su gran acuerdo sobre la necesidad de que los Εstados burgueses y sus alianzas, como la UE, intervengan con una política fiscal expansionista para apoyar - no a los trabajadores y el pueblo que nuevamente son las grandes víctimas en términos de salud y derechos - sino a los grupos empresariales y su rentabilidad. Pero al mismo tiempo para fortalecer la posición del capital europeo frente a sus competidores, como Estados Unidos, China, Rusia, etc., en el contexto de los reordenamientos que tendrán lugar en el sistema imperialista internacional. Por supuesto, esto no significa que no existen diferencias entre ellos, dentro de la UE, sobre quién ganará y quién perderá, lo que podría conducir a un nuevo compromiso frágil. Todo lo contrario. Los países con déficit y deudas menores argumentan que los préstamos a las economías deberían ser un asunto de cada Estado individualmente, a través de los mecanismos de apoyo actuales. Los países con mayores déficits, como Italia y España, que necesitarán grandes paquetes para respaldar a sus propios grupos empresariales, argumentan que este préstamo debe hacerse sobre una base de carga mutua de las nuevas deudas.

 

***

 

Lo que se confirma, una vez más, es el fraude de la "solidaridad europea". La UE y la Eurozona son, por naturaleza, alianzas de Estados y economías competidoras que, especialmente en tiempos de crisis, "se muestran los dientes" tanto entre ellos como, sobre todo, contra los pueblos. Entonces, aquéllos que se lamentan nuevamente por la cohesión de la UE y la "casa común europea que está amenazada" saben que esta imagen falsa se está desvaneciendo ante los ojos de los pueblos. El colapso de los sistemas de salud pública ya inadecuados, a pesar del heroísmo de los trabajadores de la salud, los millones de despidos en todos los países, el hacinamiento de los trabajadores en las fábricas a riesgo de su salud para que no se pierdan las ganancias, la competencia entre las compañías farmacéuticas y los proveedores de material sanitario que privan suministros valiosos, conforman la imagen repugnante, no sólo de la UE sino de todo el mundo capitalista, incluso en los países que están en la cima de la pirámide imperialista.

También se confirma que la fórmula de gestión burguesa, que se elige cada vez, no está determinada por las opiniones políticas particulares de cada gobierno burgués individual, sino por las necesidades y prioridades del capital en un momento dado. Por esta razón, hemos visto que las fuerzas socialdemócratas, como SYRIZA en Grecia, implementan políticas restrictivas a las que supuestamente se oponen, así como las fuerzas neoliberales que ahora implementan una política más expansiva, la que criticaban previamente. Esto no es nada nuevo. La historia contemporánea  está llena de tales ejemplos. En todo caso, el denominador común es que los trabajadores son los que deberán pagar nuevamente los nuevos paquetes de rescate. Los años anteriores los trabajadores pagaron los memorandos y las duras medidas antipopulares, que permanecen en vigor, y son ellos que serán llamados una vez más a pagar los nuevos préstamos y déficits que se crearán, con nuevas medidas ya probadas en el tubo experimental de "salud" con motivo de la pandemia.

 

***

 

Esto es lo que estamos viviendo en Grecia en este momento. Por un lado, miles de despidos, cambios laborales nocivos, trabajadores con relaciones flexibles que ni siquiera tienen derecho al escaso subsidio de 800 euros, la destrucción de profesionales autónomos, de los agricultores. Y por otro lado, una enorme suma de dinero para las grandes empresas y los bancos. Esta es la política que sirve el gobierno de la ND. Esta política, con diferencias mínimas, principalmente en términos de calendario, también se destaca en el programa de SYRIZA. De hecho, esta convergencia, aún mayor, entre la ND y SYRIZA, que se lleva a cabo, y con una propaganda, una falsa responsabilidad y unanimidad "nacional", es posible determinar los desarrollos políticos en el próximo periodo. Esto tampoco es nuevo. Sus firmas en el tercer memorándum aún están frescas. Cuando la estabilidad del sistema lo requiere, dejan de lado estas diferencias ya indistinguibles. Ambos esconden la esencia: que de esta enorme crisis no es posible que tanto el capital como los trabajadores salgan ganadores. Alguien perderá y alguien ganará. Y esta lucha para el día siguiente se debe organizar ahora mismo por la clase obrera y las otras capas populares. Con demandas y objetivos de lucha que nacen hoy, en la lucha por la salud, la vida, la supervivencia diaria, y también apuntan al verdadero oponente, el capital, sus gobiernos y alianzas.

 

***

 

Por lo tanto, la "Gran Idea", que promueve el capital y todos sus representantes políticos, para un "nuevo Plan Marshall" para la reconstrucción de Europa, que se supone que no tendrá compromisos ni memorandos para los pueblos, y será beneficioso tanto para el capital como para los trabajadores, es completamente engañosa. Los paralelismos que hacen con el Plan Marshall de la posguerra, incluso presentándolo como una "quintaesencia" a favor de los pueblos, son divertidos. De hecho, esta manipulación de la Historia no solo se lleva a cabo por los descendientes ideológicos y políticos de los partidarios del Plan Marshall, sino también por las fuerzas de "izquierdas", solo de nombre, que simplemente confirman su plena mutación burguesa socialdemócrata. Vale la pena recordar que los fondos estadounidenses que fluyeron hacia la devastada Europa de la posguerra, como parte del Plan Marshall, en la segunda mitad de la quinta década crítica del siglo pasado, no fueron un acto de solidaridad con los pueblos europeos, sino solo una acción vital para el propio sistema capitalista. Se utilizaron, por un lado, para la reconstrucción capitalista de Europa, que fue crucial para las exportaciones estadounidenses, y por otro lado para detener el socialismo y el movimiento obrero revolucionario, que surgió de la Segunda Guerra Mundial con gran prestigio entre todos los pueblos del mundo. Por esta razón, una gran parte del Plan Marshall se dirigió a la infraestructura, p.ej. militar, como en Grecia, que apuntaba principalmente contra el sistema socialista de la época y la lucha de los pueblos. Sin embargo, la necesaria, incluso en aquella época, intervención estatal de posguerra para la reproducción del capital y la creación de infraestructura crítica, no interrumpió el círculo vicioso de las crisis ni aseguró la prosperidad de los pueblos. Las prestaciones pretendían, al mismo tiempo, integrar a las fuerzas obreras y populares, y estaban marcadas por el resplandor de las conquistas sociales en la URSS y en los demás países del socialismo, pero también de la lucha de los pueblos de Europa.

 

***

 

Hoy, desafortunadamente, no existe ese contrapeso. Los pueblos, sin embargo, saldrán de esta crisis con mayor experiencia. Hoy se están volviendo aún más evidentes los enormes  impasses y la bancarrota histórica del sistema de explotación. Depende de ellos organizar la lucha, su propia alianza. Responder con el plan y la propuesta política que se está promoviendo actualmente en nuestro país solo por el KKE. Responder agresivamente de dónde vendrán los recursos, quién produce toda esta riqueza que poseen unos pocos. Promover y reclamar desde hoy, y en las condiciones especiales de las restricciones, con mayor intensidad y con otros modos y formas el día siguiente, es una condición básica para preparar el contraataque popular, cultivar un clima de preparación, de agrupación, de amplia Alianza Social con la clase obrera en la vanguardia.

Para promover reivindicaciones y reclamar medidas alivio para los empleados del sector público y privado, los profesionales autónomos - artesanos - comerciantes, científicos, agricultores, mujeres y los hijos de las familias populares, para proteger la salud del pueblo, para la educación, la cultura, abordar el problema de los refugiados, con la restauración de los derechos y libertades democráticas, con la abolición de cualquier ley que restringe la acción sindical y política, la intensidad de la represión. Todo eso va junto con la revelación de las causas, las grandes responsabilidades y la necesidad de que la carga de la crisis recaiga sobre el capital y no sobre la clase obrera y las capas populares. Con la abolición al mismo tiempo de todas las leyes de los memorandos más antiguas y las recientes medidas antipopulares. Con la abolición de la exención fiscal para los grupos monopolistas; que la plutocracia de este país pague impuestos. Perseguir inmediatamente la especulación y el mercado negro. Con la demanda de cancelación de la deuda estatal que no fue creada por el pueblo que lo ha estado pagando caro y continuamente durante todos estos años. Con la retirada del programa y los peligrosos planes de la OTAN, para los cuales nuestro país paga 4 mil millones de euros cada año. Con el conflicto total y redentor para nuestro pueblo y la retirada de las alianzas imperialistas de la OTAN y la UE.  Para iluminar la única salida, la cual se encuentra en la superioridad del socialismo, la propiedad social en los medios de producción, la planificación científica central, la participación y el poder obrero, lo que conduce a la prosperidad del pueblo, la paz y el progreso de la humanidad.

---

 

"خطة مارشال الجديدة"
عن فكرة الرأسمال الأوروبي "العظيمة"الجديدة و البالية جداً و رد الشيوعيين عليها
 

مقال بقلم ذيميتريس كوتسوباس

الأمين العام للجنة المركزية للحزب الشيوعي اليوناني
أحضر ظهور الوباء، وانتشاره السريع وآثاره العميقة على الحياة البشرية، وخاصة ضمن الاقتصادات الرأسمالية الأكثر تطوراً، نحو السطح مشاكل متفجرة كبيرة، هي التي كانت و بالطبع موجودة سلفاً، ولكنها تمظهرت اليوم بنحو صارخ و مأساوي في آن واحد. حيث ظهرت بوضوح أكبر التناقضات والتناحرات في جميع جوانب الحياة والواقع الاجتماعي والاقتصادي والسياسي والثقافي، في كل بلد على حدة كما و على المستوى الدولي. و بالتأكيد ، هناك حاجة إلى جهد جماعي أكبر ومساهمة للجميع، بنحو لا يقتصر على تسجيل و ترميز المسائل الجديدة، بل و من أجل إبراز أبعد و أعمق للمسائل والاتجاهات الجديدة الرئيسية للتطورات، و لكن أيضاً، من أجل استخلاص الاستنتاجات والمهام اللازمة، على مستوى النظرية أو السياسة أو الممارسة. و على كل حال، فلا تزال العديد من المسائل والجوانب قيد التطور.

هذا و تُظهر و تؤكّد التطورات التي نشهدها في هذا الوقت -خلال الشهر المنصرم في بلدنا و ما يزيد عليها بنحو طفيف في بلدان أخرى – و لمرة أخرى بنحو أكثر شدّة واقعة تمثّل الخطر الفعلي لجميع شعوب العالم في الرأسمالية المتواجدة في أعلى مراحلها، الإمبريالية. فهي لا تتعارض فقط و باضطراد مع حاجات البشر، و مع التطور الاجتماعي نفسه، ولكنها تسبب و باستمرار و على نطاق واسع ضرراً في جميع المجالات لا يمكن إصلاحه، بسبب التفاقم الكبير لتناقضاتها و تناحراتها. حيث ما من تشكيك اليوم، في أن صحة الشعب و رعايته و حمايته و أمانه لا تتوافق مع الربح الرأسمالي ورأس المال الجشع و نمط الإنتاج الرأسمالي. فإما أن يكون هناك فرضٌ لحلولٍ على أساس الحاجات الشعبية الفعلية، أو سيعاني الشعب و سيعيش في ظروف بائسة، وسيدفع باستمرار من عوزه من اجل ثراء القلة المختارة لرأس المال. هذا و سيبرز بنحو أكثر إلحاحاً حين انتهاء الوباء أن الوقت قد حان لتعزيز التحالف الاجتماعي، و لتعزيز خط الصراع ضد الاحتكارات و الرأسمالية، و لتعزيز اقتراحنا البديل و ردِّنا، ردِّ الغد الاشتراكي الواعد بالأمل. حيث ستحضر ضرورة الاشتراكية والثورة الاشتراكية و راهنيتهما، و ستطفوان نحو السطح مع مرور الزمن بنحو إلزامي مع زخم جديد و اقترابهما أكثر فأكثر.

و تتكاثف في الآونة الأخيرة التفاعلات والمزاحمات على الصعيدين الأوروبي والعالمي حول كيفية دعم الاقتصاد الرأسمالي المتضرر، بنحو أكثر فعالية. حيث تشكل تبعات وباء الفيروس التاجي و بالتأكيد عامل تسريع لتفاقم المشاكل الخطيرة التي كانت موجودة من قبل في الاقتصاد الرأسمالي. و كان الحزب الشيوعي اليوناني قد حذّر حتى عندما كان الحكام – السالفون و الحاضرون- يحتفلون "بالنمو" من أنه لم يتم تجاوز مشكلة فرط تراكم رأس المال باعتباره السبب المولد للأزمة، بل و أنها في تفاقم اكبر مما يقرِّب بنحو اكثر خَطَر وقوع أزمة جديدة، و لربما بنحو أسرع مما كان متوقعا. و في الواقع، فإن الاقتصاد اليوناني هو أكثر عرضة لهذه الهزات، بسبب ما يُسمى "الانفتاح"، أي اعتماده الكبير على السياحة والشحن البحري و النقل بنحو أشمل. هذا و كانت جميع الحكومات السابقة لأحزاب الجمهورية الجيدة و سيريزا و الباسوك- حركة التغيير، قد جعلت من هذا الانفتاح راية لها في حين تقويضه إمكانات البلاد الانتاجية الكبيرة، الثمينة والضرورية، و خاصة في ظروف كالحاضرة، و ذلك لمجرد فرضه من اجل أرباح رأس المال والتزامات الاتحاد الأوروبي.

و فوق هذه اﻷرضية يتطور نقاش حول الحاجة إلى تدخل قوي للدولة في الاقتصاد، تحت مسمى "خطة مارشال الجديدة". و في الواقع، يستخدم هذا المصطلح و على حد السواء من قبل أتباع إسناد آلية الدعم الاوروبي المالي الحاليين (ألمانيا، هولندا، النمسا)  وأتباع السندات الاوروبية أو مما بينهما، من بلدان الجنوب المثقلة بالديون. و يُستخدم هذا المصطلح، أيضا من قبل جميع القوى البرجوازية، بمعزل عن ظهورها كمتخاصمة (نيوليبرالية، يمينية، و كافة تلاوين الاشتراكية الديمقراطية و غيرها). حيث يُظهر تطابقهم هذا اتفاقهم الكبير على ضرورة قيام الدول البرجوازية و تحالفاتها، كالاتحاد الأوروبي، بالتدخل عبر سياسة مالية توسعية لا لدعم العمال والشعوب الذين هم مرة أخرى الضحايا الأكبر من حيث مستوى الصحة والحقوق، بل لدعم المجموعات الاقتصادية وربحيتها. و في الوقت ذاته أيضاً من أجل تعزيز موقع رأس المال الأوروبي ضد منافسيه، كالولايات المتحدة، والصين ، وروسيا و غيرهم، في سياق عمليات إعادة الترتيب التي سيشهدها النظام الإمبريالي الدولي. وبالطبع، فإن هذا لا يعني انتفاء وجود خلافات بينها داخل الاتحاد الأوروبي، حول من سيفوز ومن سيخسر، مما قد يقود إلى اعتماد تسوية هشة أخرى. و على العكس تماما. تدعم البلدان التي تمتلك عجزاً و مديونية أصغر القول بأن إقراض الاقتصادات يجب أن يكون أمراً يعود لكل دولة على حدة، من خلال آليات الدعم الحالية. وتجادل البلدان التي تمتلك عجزاً أعلى، كإيطاليا وإسبانيا، التين ستحتاجان إلى حزم كبيرة لدعم مجموعات أعمالها الاقتصادية، بأن هذا الإقراض ينبغي أن يكون وفق شروط "تبادلية" الديون الجديدة.

إن ما يؤكَّد و لمرة أخرى، هو زيف "التضامن الأوروبي". إن الاتحاد الأوروبي ومنطقة اليورو و من طبيعتهما هما عبارة عن تحالفات بين دول و اقتصادات متزاحمة "تكشر عن أنيابها" خاصة في أوقات اﻷزمة، و على حد السواء فيما بينها و بنحو أساسي ضد الشعوب. و في الحاصل فإن تباكي أولئك الذين يتباكون مرة أخرى حول تماسك الاتحاد الأوروبي و "البيت الأوروبي المشترك المهدد" يعود لكونهم يدركون تلاشي هذه الصورة الزائفة في أعين الشعوب. هذا و يرسم انهيار أنظمة الصحة العامة الناقصة سلفاً، على الرغم من بطولة عاملي مجال الرعاية الصحية، كما و ملايين حالات التسريح من العمل في جميع البلدان، واكتظاظ عمال المصانع المخاطرين بحياتهم لكيلا تفقد الارباح، و مزاحمة شركات الأدوية وموردي مستلزمات الرعاية الصحية المواد التي تحرمنا من إمدادات ثمينة، صورة مثيرة للاشمئزاز، ليس فقط في الاتحاد الأوروبي بل في العالم الرأسمالي بأكمله، و ذلك حتى في بلدان واجهته المتواجدة في قمة الهرم الإمبريالي. و يُؤكد أيضاً أن مزيج الإدارة البرجوازية، الذي يتم اختياره في كل مرة، لا يتحدد من خلال الآراء السياسية الخاصة لكل حكومة برجوازية على حدة، بل من حاجات و أولويات رأس المال في لحظة معينة. و لهذا السبب و في كل اﻷحوال فقد شهدنا اتِّباع قوى اشتراكية ديمقراطية كحزب سيريزا في اليونان، لسياسات انكماشية زَعمت أنها تعارضها، كما و اتِّباع قوى نيوليبرالية الآن لسياسة أكثر توسعية، كانت قد انتقدتها سابقاً. ليس هذا بأمر جديد. فالتاريخ المعاصر مليء بأمثلة كهذه.

و في أي حال، يتمثل القاسم المشترك في أن العمال هم الذين سيُطلب منهم و لمرة أخرى دفع "كلفة" حزم الإنقاذ الجديدة. لقد دفع العاملون ثمن المذكرات والتدابير القاسية المناهضة للشعب في السنوات الأخيرة و التي لا تزال سارية المفعول، وسيُطلب منهم سداد القروض والعجز الجديد، عبر تدابير تُجرَّب سلفاً في أنبوب الاختبار "الصحي" بحجة الوباء.

هذا ما نعيشه في اليونان في الوقت الحالي. فمن ناحية، هناك الآلاف من العمال المسرحين، و فرض تحولات ضارة على نظام العمل، و عاملون وفق علاقات مرنة و هم الذين لا يحق لهم حتى الحصول  على تعويض ال 800 يورو الهزيل، و خراب المهنيين العاملين لحسابهم الخاص، والمزارعين. ومن ناحية أخرى، هناك الكثير من المال الذي يمنح للشركات الكبيرة والبنوك. إن حكومة حزب الجمهورية الجديدة تخدم هذه السياسة. و تُبرز ذات السياسة مع اختلافات طفيفة بشكل أساسي من حيث الجدول الزمني للدعم، من خلال برنامج سيريزا الذي يرمي ثقله على "المستقبل القريب". و في الواقع فإن هذا التقارب المتعاظم بين سيريزا و حزب الجمهورية الجديدة الذي يجري على أرض الواقع و بغطاء دعائي قائل بوجود مسؤولية وتضامن "وطني" زائفين، و هو الذي لا يُستبعد أنه سيحدد التطورات السياسية في الفترة المقبلة. إن هذا ليس بجديد أيضاً. حيث لم يجف بعد حبر توقيعهما على المذكرة الثالثة. فعندما يتطلب استقرار النظام ذل فهما يضعان جانبا -خلافاتهما  التي لا يمكن تمييزها الآن-.إن كلاهما يخفيان الجوهر: و هو أن من غير الممكن أن يخرج من هذه الأزمة الهائلة رابحاً كِلا رأس المال والعمال. فأحدهما سيخسر وسيربح الآخر. و ينبغي و اعتباراً من الآن تنظيم هذا النضال من أجل اليوم التالي من قبل الطبقة العاملة و باقي الشرائح الشعبية. عبر طرح مطالب وأهداف للصراع هي تلك التي تولد اليوم، للنضال من أجل الصحة والحياة والبقاء اليومي، و لكنها تلك التي تصوِّب على الخصم الفعلي على رأس المال و حكوماته و تحالفاته.

و بالتالي، فإن "الفكرة العظيمة" التي يُبرزها رأس المال وممثلوه السياسيون في كل مكان، من أجل "خطة مارشال جديدة" لإعادة إعمار أوروبا، والتي يزعم بهتاناً أنها ستطبق دون التزامات ومذكرات بحق الشعوب، و أنها مفيدة لرأس المال و العمال، هي فكرة مخادعة بنحو بعيد.

هذا و طريفة هي محاكاتهم لخطتهم بخطة مارشال ما بعد الحرب، وصولاً بهم لتقديمها على أنها "جوهرية" لصالح الشعوب. و في الواقع، لا تقوم بهذا الاختلاس التاريخي فقط الذرية الايديولوجية والسياسية لمؤيدي خطة مارشال، بل و أيضاً، قوى تسمى "يسارية"، و هو ما يؤكد و ببساطة واقعة تهجينها الاشتراكي الديمقراطي البرجوازي الكامل. و تجدر الإشارة إلى أن الرأسمال الأمريكي الذي تدفق إلى أوروبا المدمرة بعد الحرب في إطار خطة مارشال، خلال النصف الثاني من العقد الخامس الحاسم من القرن الماضي، لم يكن فعلاً تضامنياً مع الشعوب الأوروبية، بل مجرد عمل حيوي من أجل النظام الرأسمالي نفسه. حيث استُغلت رؤوس اﻷموال هذه من جهة، من أجل إعادة البناء الرأسمالي لأوروبا التي كانت مصيرية بالنسبة للصادرات الأمريكية، ومن ناحية أخرى، من أجل التصدي للاشتراكية والحركة العمالية الثورية، التي انبثقت من الحرب العالمية الثانية و امتلكت مكانة كبيرة بين جميع شعوب العالم. و لهذا السبب و في كل حال، فقد وُجّه جزء كبير من خطة مارشال إلى البنية التحتية، على سبيل المثال العسكرية منها، كما كان الحال في اليونان، مع استهداف أساسي للنظام الاشتراكي آنذاك و لصراع الشعوب. ومع ذلك، فإن تدخل الدولة الضروري – حينها أيضاً - بعد الحرب لإعادة إنتاج رأس المال و خلق البنية التحتية الحاسمة، لم يوقف الحلقة المفرغة للأزمات، ولم يضمن رخاء الشعوب. و في الوقت نفسه، استهدفت المِنح التي قدمت احتواء القوى العمالية الشعبية، و حملت ختم وهج المكاسب الاجتماعية في الاتحاد السوفييتي و البلدان الاشتراكية الأخرى، كما حملت أيضاً بصمة صراع شعوب أوروبا.

 إن هذا الخصم الكفؤ لرأس المال هو غير موجود اليوم، لسوء الحظ. و مع ذلك، ستخرج الشعوب من هذه الأزمة بخبرة أكبر. حيث تتضح بنحو أكبر اليوم المآزق الضخمة والإفلاس التاريخي لنظام الاستغلال الحالي. و في يد الشعوب هو تنظيم نضالها وتحالفها. للرد بخطة و اقتراح سياسي يتم الترويج له حالياً في بلدنا، من قبل الحزب الشيوعي اليوناني من بين جميع باقي الأحزاب. للرد بقوة على مسألة من أين ستأتي الموارد، و من الذي ينتج في النهاية كل هذه الثروة التي تستحوذ عليها القلِّة. إن الترويج والمطالبة منذ اليوم وفي ظروف القيود الخاصة، بشدة أكبر و طرق وأشكال أخرى في اليوم التالي، هي عبارة عن شرط أساسي لإعداد الهجوم المضاد الشعبي، و زرع مناخ من الاستعداد والتعبئة والتحالف الاجتماعي الواسع مع الطبقة العاملة في المقدمة. و يترافق الترويج  لتدابير المطالبات وتدابير الإغاثة لموظفي القطاع الخاص والعام والمهنيين العاملين لحسابهم الخاص - الحرفيين - التجار و العلماء العاملين وفق عقود تقديم خدمات والمزارعين و نساء و أولاد العائلات الشعبية، لحماية صحة الناس، و للتعليم والثقافة، و معالجة مشكلة اللاجئين، و استعادة الحقوق والحريات الديمقراطية وإلغاء أي قوانين تقيد العمل النقابي والسياسي و تكثِّف القمع، مع الكشف عن الأسباب والمسؤوليات الكبيرة والحاجة إلى أن تحميل أعباء الأزمة على كاهل رأس المال لا على كاهل الطبقة العاملة والشرائح الشعبية. مع الإلغاء المتزامن لجميع قوانين المذكرات القديمة والتدابير الأخيرة المناهضة للشعب. مع إلغاء الإعفاء الضريبي للمجموعات الاحتكارية، فليدفع مالكو الثروة في البلاد ضرائبهم. و مكافحة التربُّح الفاحش و ممارسات السوق السوداء. و المطالبة بإلغاء مديونية الدولة بالتقادم، و هي التي لم  يخلقها الشعب الذي يدفع ثمنها غالياً وبشكل مستمر طوال هذه السنوات. و الانسحاب من برنامج و مخططات الناتو الخطيرة التي ندفع كلفتها كبلد 4 مليارات يورو كل عام. مع الصدام الشامل والخلاصي لشعبنا و فك ارتباطه  من التحالفات الإمبريالية للناتو والاتحاد الأوروبي. لكي نضيء المَنفذ الوحيد المتواجد في رِفعة الاشتراكية و الملكية الاجتماعية لوسائل الانتاج و التخطيط المركزي و المشاركة و السلطة العماليتين، التي تقودان إلى رفاهية الشعب و سلام و تقدم البشرية.

---

 

„План Маршал“
Една нова, но в същност много стара „Велика идея“ на европейския капитал и отговорът на комунистите

Статия на Генералния Секретар на Централния Комитет
на Комунистическата Партия на Гърция Димитрис Куцумбас
Вестник „РИЗОСПАСТИС“, ежедневен орган на ЦК на КПГ, 11 – 12 април 2020г

 

Избухването на пандемията, бързото й разпространение, тежките й последици за човешкия живот, особено в по-развитите капиталистически страни и икономики изкараха на повърхността големите, експлозивни проблеми, които, разбира се, съществуваха и преди това, но по много остър и трагичен начин излязоха на пръв план днес. Видими са още по-силно големите противоречия и контрасти във всички аспекти на социалния, икономически, политически, културен живот, реалността във всяка страна поотделно но и в международен план.

Определено са необходими по-големи колективни усилия и принос на всички, така че не само те да бъдат регистрирани и кодирани, но и и по-дълбоко да се изтъкнат основните тенденции в развитието, както и необходимите изводи и задачи на теоретично и на политическо ниво. Така или иначе много въпроси и аспекти са все още в ход на развитие.

 

*********

 

Събитията, които са в развитие в този момент – през последния месец у нас – по-остро в други страни, показват отново и потвърждават факта, че истинската опасност за всички народи е капитализмът, в най-развития му етап империализма. Той не само се намира в остро противоречие с нуждите на хората, със самото общественно развитие, но поради изострянето на противоречията и контрастите му непрекъснато нанася нови, масови и непоправими вреди във всички области,.

Днес е ясно и безспорно, че хародното здравеопазване, грижите, защитата и сигурност на хората са неща несъвместими с капиталистическата печалба, с ненаситния капитал, с капиталистическия начин на производство. Изборът е един, или ще бъдат наложени решения въз основа на реалните нужди на народите, или те ще страдат, ще живеят в мизерия, непрекъснато ще изплащат от недостига си, за да богатее едно „избрано“ буржоазно малцинство.

Особенно сега, след края на пандемията, през следващите месеци, е настъпил часът да се засили съюзът на социалните сили – на наемните работници, на самозаетите малки собственници, на дребните селскостопански труженици – да се засили антимонополистическата – антикапиталистическа линия на борба, да бъде изтъкнато още по-силно нашето алтернативно предложение, перспективата за един социалистически утрешен свят. Необходимостта и актуалността на социализма и на социалистическата революция идват и ще дойдат още по-настойчиво на повърхността, с нова динамика, все по-близо и по-близо.

 

*********

 

Особено в последно време се засилват на европейско и световно ниво процесите и конкуренцията за това как по-ефективно да бъде подкрепена засегнатата капиталистическа икономика. Последиците от пандемията на коронавируса със сигурност са катализаторът за влошаването на сериозните проблеми, които съществуват в капиталистическата икономика.

KПГ, дори и тогава когато управляващите – сегашните но и предишните – ликуваха за „растежа на развитие", предупредаваше че свръхнатрупаните капитали са основната причина пораждаща кризата, че този проблем не само не е преодолян след последната криза, но се изостря, приближава се опасноста за нова криза, може би много по-рано от очакванията.

Гръцката икономика е още по-остро изложена на тези сътресения, поради нейната така наречена „екстровертност“, а именно заради високата и зависимост от туризма, от корабоплаването и транспортния сектор изцяло. Именно тази „екстровертност“, станала знаме за всички правителства през последните години (Нова Демокрация, СИРИЗА, ПАСОК-КИНАЛ), доказано подкопаваше производственните възможности на страната, толкова ценни и необходими особено в условия като днешните, просто защото това налагаха печалбите на капитала и ангажиментите към Европейския Съюз.

 

*********

 

На тази почва се развива в последно време дискусия за необходимостта от силна държавна намеса в икономиката, за един нов „План Маршал“. Тази идея се пласира както от последователите на съществуващите механизми за подкрепа в ЕС – Европейския механизъм за стабилност (ЕСМ), т.е. от Германия, Холандия, Австрия, така и от последователите на еврооблигациите или коронаоблигациите, т.е. от презадължените страни на юга. Употребяват го също и всички буржоазни сили, независимо от фиктивните помежду им противоречия – неолиберали, десни, социалдемомократи от всички отцветки и други.

Тази идентичност в позициите показва голямо им съгласие относно необходимостта капиталистическите държави и техните съюзи, какъвто е и ЕС, да се намесят с експанзивна фискална политика, за да подкрепят, не работниците и народите които отново са големите жертви по отношение на здравеопазването и правата, а бизнес групировките, тяхната рентабилност и печалби. Същевременно целят в засилването на позициите на европейсия капитал срещу неговите конкуренти, а именно САЩ, Китай, Русия и прочее, в рамките на промените които се случват в световната империалистическа система.

Разбира се това не означава, че не съществуват различия между тях, в рамките и на самия ЕС, за това кой ще спечели и кой ще загуби, различия които могат да доведат до още един крехък компромис.

Точно обратното. Страните с по-малък дефицит и по-малки дългове твърдят, че кредитирането на икономиките трябва да бъде въпрос за всяка държава поотделно, чрез съществуващите механизми за подкрепа. От своя страна държавите с по-висок дефицит, като Италия и Испания, които се нуждаят от големи пакети за поддържка на техните бизнес групировки, твърдят, че това кредитиране трябва да се извършва на базата „взаимната отговорност“ за новите заеми.

 

*********

 

Това, което се потвърждава за пореден път е лъжата относно тъй наречената „европейската солидарност“.

ЕС и еврозоната са международни съюзи на конкуриращи се държави и икономики, които, особено във времена на кризи „показват зъби“ както между себе си, така и преди всичко срещу народите. Така че онези, които отново хленчат относно липсата на сплотеност в ЕС и за „общия европейски дом“ който е „в опасност“, знаят добре, че фалшивият образ на обединена Европоа избледнява в очите на народите.

Сривът на от отдавна отслабените и недостатъчни системи за обществено здраве, въпреки героизма на медицинските работници, милионите съкращения на работни места във всички страни, струпването на работници по заводи и по други работни места с риск за тяхното здраве, за да не си загуби печалбите капиталът, конкуренцията на фармацевтичните компании и доставчиците на медицински материали, които ни лишават от драгоценни и нужни доставки, съставляват отвратителния образ не само на ЕС, но и на целия капиталистически свят, дори на страните-витрина, които са на върха на империалистическата пирамида.

Също така се потвърждава, че сместа на буржоазно управление която всеки път се избира, не се определя от конкретните политически възгледи на всяко отделно буржоазно правителство, а от нуждите и приоритетите на капитала в един даден момент. Поради тази причина в крайна сметка виждаме социалдемократическите сили, като например СИРИЗА в Гърция, да прилагат ограничителна политика, на която те твърдят че уж се противопоставят, както и неолиберални сили сега да водят по-експанзивна политика, която по-рано и по принцип са критикували.

Това не е нищо ново. Съвременната история е пълна с такива примери. Във всеки случай общият знаменател е следният: Трудещите се са тези, които ще бъдат призовани да платят отново сметката за новите спасителни за капитала икономически „пакети“. Трудещите се са тези, които през последните години плащат непрекъснато за меморандумите и суровите антинародни мерки, които са в сила и днес, след последната криза. От тях ще се изисква да изплатят и новите заеми и дефицити които ще се създадат, с нови мерки които вече се тестват в експерименталната „здравна“ лаборатория, по повод на пандемията.

 

*********

 

Такава е ситуацията в този момент в Гърция.

От една страна, хиляди съкращения на работници и служители, отрицателни трудови промени, трудещи се с гъвкави трудови отношения които нямат право дори на оскъдната помощ от 800 евро, катастрофа и унищожаване на самозаетите малки собственници, на дребните селскостопански труженици. А от друга страна, много пари и дотации за големия бизнес и банките.

Тази политика провежда днес в Гърция правителството на „Нова Демокрация“. Същата политика, с несначителни различия, основно по отношение на времето на отпускане на дотациите, предлага и партията СИРИЗА. Всъщност това приближаване на позициите между НД и СИРИЗА, което се осъществява с пропагандното покритие за една фалшива, уж „национална“ отговорност и солидарност, не е изключено да определи развитието на политическия живот утре в страната.

Това обаче не представлява нещо ново. Мастилото от подписите им под третия меморандум през 2015 г. не е все още изсъхнало. Когато стабилността на системата го изисква, те сами анулират тези – неразличими вече – различия по между си. И двете политически партии крият от народа същността: че от тази огромна криза не е възможно и капиталът, и работниците да излязат печеливши. Някой ще загуби и някой ще спечели.

Тази борба за следващия ден трябва от днес да бъде организирана от работническата класа и другите народни слоеве. С искания и цели, които се раждат сега, в борбата за здравето и живота, за нужните ежедневни средства за преживяване, показвайки истинския враг и противник, а именно капитала, правителствата и съюзите му.

 

*********

 

Следователно "Великата идея" на капитала и неговите повсеместни политически представители, за един нов „План Маршал“ за възстановяването на Европа, който ще бъде ужким без ангажименти и меморандуми за народите, в полза и на капитала, и за работниците, е една пълна измама. Паралелите, които стават със следвоенния „План Маршал“, представяйки го даже като „квинтесенция“ на мерките и решенията в полза на народите, са смешни.

Тази историческа измама става не само от идеологическите и политически потомци на тогавашните следвоенни привърженици на „Плана Маршал“, но и от така наречените „леви“ сили, които просто потвърждават пълната си буржоазна и социалдемократическа мутация.

Струва си да припомним, че американските фондове и капитали, които, съгласно „Плана Маршал“, се вляха в опустошената след Втората световна война Европа не бяха акт на солидарност с европейските народи, а жизнена необходимост за преживяването на самата капиталистическа система. Те бяха използвани веднъж за капиталистическото възстановяване на Европа, което беше от решаващо значение за американския износ, но и за ограничаването на социализма и революционното работническо движение, възникнало в пожара на Втората световна война, с голям престиж сред всички народи по света. Поради тази причина голяма част от „Плана Маршал“ беше насочена към изграждането на инфраструктурите, като в Гърция например, за военни бази насочени главно срещу тогавашната социалистическа система и борбата на народите.

Обаче тази следвоенна държавна намеса за възпродството на капитал и създаването на критични инфраструктури, нито порочния цикъл на кризите прекъсна, нито гарантира благосъстоянието на народите. Предоставените капитали и средства имаха за цел да интегрират народите и трудещите се, и са ярко доказатество за голямота влияние на социалните завоевания в СССР и в другите страни на социализма, както и на борбите на народите в Европа.

 

*********

 

Днес, за съжаление, този противовес на капитализма не съществува.

Народите обаче ще излязат от тази криза с по-голям опит. Огромните безизходици и историческиат фалит на сегашната експлоататорска система стават още по-очевидни днес. От самите народи зависи те да организират борбата си, своя социален съюз. Да дадат отговор и своето политическо предложение. За това предложение в Гърция се бори само KПГ. Длъжни сме да отговорим чисто и ясно откъде могат да дойдат ресурсите, кой в крайна сметка произвежда цялото това богатство, което едно малцинство си присвоява.

Пропагандирането и борбата за народните нужди и искания дори днес, в специалните ограничителни условия на пандемията, но с много по-голяма интензивност и други форми утре, е основно условие за подготовка на народната контраатака, за култивирането на климат на готовност, за мобилизация на силите, за широкия социален съюз начело с работническата класа.

Насърчаването на исканите днес мерки и средства за облекчение на трудещите се в частния и държавния сектор, на самозаетите малки собственници, на дребните селскостопански труженици, на вишистите професионалисти, на жените и децата от народните семейства, за защита на здравето на народа, за образование и култура, за справедливи решения на проблема с бежанците и мигрантите, за възстановяване на демократичните права и свободи, за премахването на всички закони ограничаващи синдикалната и политическа дейност, срещу държавния и полицейски авторитаризъм и репресии, вървят ръка за ръка с разкриването на причините за кризата и на необходимостта тежестите и последствията от нея да паднат върху капитала, а не върху работническата класа и народните маси.

Премахване на всички антинародни закони и меморандуми. Премахване на данъчните превилегии и облекченията за монополните групи. Държавната хазна да се напълни от капитала и плутокрацията. Удар вурху спекулата и черния пазар. Зачеркване на държавния дълг, който не е създаден от народа, но той го изплаща скъпо и непрекъснато през всичките тези години. Оттегляне от опасните планове на НАТО, където страна ни плаща 4 милиарда евро на година. Цялостно противопоставяне  на НАТО и ЕС, излизане на Гърция от тези империалистическите съюзи.

Нужно е да пропагандираме единственната алтернатива и реален изход, превъзходството на социализма, на общественната собственост върху средствата за производство, на научното централизирано планиране, на народната власт, която може единственно да доведе до народното благоденствие, мира и прогреса на човечеството.

---

 

"PLANI I RI MARSHALL"
“Megal-Idea e re”, shumë e vjetër, e kapitalit europian dhe përgjigjja e komunistëve

Nga Dhimitri KUCUBA

Sekretari i Përgjithshëm i KQ

të Partisë Komuniste të Greqisë (KKE)

Shfaqja e pandemisë, përhapja e saj e shpejtë, efektet e saj të thella në jetën e njeriut dhe veçanërisht në ekonomitë më të zhvilluara kapitaliste sollën në sipërfaqe probleme të mëdha dhe të forta, të cilat natyrisht ekzistonin edhe më parë, por sot u shfaqën me një mënyrë shurdhuese dhe tragjike. Kontradiktat dhe kontrastet e mëdha tashmë janë edhe më të dukshme në të gjitha aspektet e jetës shoqërore, ekonomike, politike, kulturore dhe në realitetin e sotëm, në çdo shtet në veçanti si dhe në shkallë ndërkombëtare. Padyshim, nevojitet një përpjekje më e madhe kolektive dhe kontributi i të gjithëve, në mënyrë që çështjet e reja jo vetëm të regjistrohen e të kodohen, por dhe të shtrohen gjerësisht dhe thellësisht, tendencat kryesore në zhvillime, të dalin konkluzionet dhe detyra të nevojshme, si në teori ashtu edhe në politikë, në nivelin e praktikës. Në fund të fundit, shumë çështje dhe aspekte janë ende në zhvillim e sipër.

 

***

 

Zhvillimet që po përjetojmë në këtë periudhë -në muajin e fundit në Greqi, dhe diçka më tepër në shtetet e tjera- tregojnë e konfirmojnë edhe një herë faktin, në një formë më intensive se, rreziku i vërtetë për të gjithë popujt e botës është kapitalizmi në fazën e tij më të lartë, të imperializmit. Ky sistem nuk bie në kundërshtim vetëm me nevojat e njerëzve, apo me vetë zhvillimin shoqëror, por, vazhdimisht shkakton, edhe në shkallë masive, shkatërrime të pariparueshme në të gjitha fushat, për shkak të mprehjes së kontrasteve dhe kontradiktave që ka. Sot është e padiskutueshme që shëndeti i popujve, kujdesi, mbrojtja dhe siguria janë të papajtueshme me fitimin kapitalist, me kapitalin lakmitar, me mënyrën e prodhimit kapitalist. Ose zgjidhjet do të imponohen të bazuar në nevojat reale të popullit, ose populli do vuaj e do të jetojë në kushte të mjerueshme, do paguaj vazhdimisht nga kursimet e tij, që të pasurohet një pakicë e zgjedhur e kapitalit. Tani është ora, dhe kjo do të bëhet edhe më urgjente me përfundimin e pandemisë në muajt në vijim, për të forcuar Aleancën Sociale, për të forcuar linjën e luftës antimonopoliste - antikapitaliste, të forcohet propozimi jonë si alternativë, përgjigjja jonë, përgjigjja shpresëdhënëse e të nesërmes socialiste. Domosdoshmëria dhe koherenca e socializmit dhe e revolucionit socialist po vjen, dhe do të vijë në sipërfaqe me kalimin e kohës, në një formë të detyruar, me dinamikë të re, gjithnjë e më shumë do afrohet.

 

***

 

Sidomos kohët e fundit, proceset dhe konkurrencat evropiane dhe globale janë duke u intensifikuar mbi çështjen se si do mbështet në mënyrë më efektive ekonomia e prekur kapitaliste. Efektet e pandemisë së koronavirusit janë sigurisht katalizatorë për përkeqësimin e problemeve serioze që kanë ekzistuar edhe më para në ekonominë kapitaliste. Partia Komuniste e Greqisë (KKE), edhe atëherë kur pushtetarët -të sotmit dhe të mëparshmit- festonin për "zhvillimin", paralajmëronim se problemi i mbi-akumulimit të kapitalit, si shkaku kryesor që pjell krizat, jo vetëm që nuk është kapërcyer, por, po intensifikohet gjithnjë e më shumë, duke sjellë akoma më afër rrezikun e një krize të re, ndoshta edhe më shpejt sesa pritej. Plus kësaj, ekonomia greke është më shumë e ekspozuar përballë këtyre tronditjeve, për shkak të së ashtuquajturës "ekstroversionit" të saj, d.m.th të varësisë së madhe që ajo ka nga turizmi dhe tregtia detare, në përgjithësi nga Transporti. Këtë ekstroversion e kishin bërë flamur të tyre të gjitha qeveritë e mëparshme -ND, SYRIZA, PASOK-KINAL- duke minuar njëkohësisht potencialet e mëdha prodhuese të Greqisë, të vlefshëm dhe të domosdoshëm, sidomos në kushte të tilla si sot, vetëm e vetëm sepse këtë e impononin fitimet e kapitalit dhe angazhimet ndaj BE-së.

 

***

 

Mbi këtë terren, po zhvillohet debati për nevojën e një ndërhyrje të fortë shtetërore në ekonomi, me një plan të quajtur  "Plani i ri Marshall". Ky term, në të vërtetë, përdoret si nga tifozët e mekanizmave aktualë të ndihmës të ESM (Gjermania, Hollanda, Austria), po ashtu dhe nga tifozët e Euro-Bondit ose të një versioni më të mesëm, nga shtetet e zhytura në borxhe të mëdha të jugut të Europës. Gjithashtu, ky term përdoret nga të gjitha forcat borgjeze, pavarësisht nëse ato paraqiten -përballë njëra-tjetrës- si kundërshtare (neoliberalët, të djathtët, socialdemokratët e të gjitha ngjyrave dhe të tjerë). Ky identifikim tregon marrëveshjen e tyre të madhe për nevojën që shtetet borgjeze dhe aleancat e tyre, siç është BE, të ndërhynë, me një politikë fiskale ekspansioniste, për të mbështetur -jo punëtorët dhe popujt që janë përsëri viktimat e mëdha për sa i përket shëndetit dhe të drejtat- por grupet e biznesit dhe fitimet e tyre. Por, në të njëjtën kohë edhe për të forcuar pozitën e kapitalit europian ndaj konkurrentëve të tij, të tillë si SH.B.A., Kina, Rusia, etj., në kontekstin e renditjes së re që do të ndodhë në sistemin ndërkombëtar imperialist. Sigurisht, kjo nuk do të thotë se nuk ekzistojnë dallime midis tyre, në kontekstin e BE, se kush do fitojë dhe kush do humbasë, diçka që mund të çojë në një tjetër kompromis të brishtë. Dhe krejtësisht e kundërta. Vendet me deficite dhe borxhe më të vogla argumentojnë se huadhënia e ekonomive duhet të jetë çështje e secilit shtet në veçanti, përmes mekanizmave aktuale të mbështetjes. Vende me deficite më të larta, të tilla si Italia dhe Spanja, të cilat do të kenë nevojë për paketa më të mëdha për të mbështetur grupet e tyre të biznesit, argumentojnë se kjo huadhënie duhet të bëhet me kushte "reciprociteti" të borxheve të reja.

 

***

 

Ajo që po vërtetohet, për të shumtën herë, është mashtrimi i "solidaritetit europian". BE dhe Eurozona janë nga natyra e tyre aleanca mes shteteve dhe ekonomive që janë konkurrente me njëra-tjetrën, veçanërisht në kohë krize ato "tregojnë muskujt" si midis tyre ashtu dhe, mbi të gjitha, kundër popujve. Pra, ata që po qajnë përsëri për kohezionin e BE-së dhe për "shtëpinë e përbashkët europiane që po kërcënohet" bëhen qaramanë sepse e dinë që ky imazh i rremë po zbehet në sytë e popujve. Kolapsi i sistemeve në Shëndetin publik, i cili mangësi të mëdha edhe më parë, pavarësisht heroizmit të punonjësve të shëndetësisë, milionat e punonjësve të hequr nga puna në të gjitha shtetet, mbipopullimi i punëtorëve nëpër fabrika me rrezik për jetën e tyre që të mos humbasin fitime pronarët, antagonizmi i kompanive farmaceutike dhe të furnizuesve të materialeve shëndetësore që krijojnë mangësi në furnizime të vlefshme, kompozojnë tashmë imazhin e pështirë, jo vetëm të BE-së por të së gjithë botës kapitaliste, madje edhe në shtete -vitrina që qëndrojnë në krye të piramidës imperialiste. Gjithashtu, konfirmohet se menaxhimi i përzier borgjez që zgjidhet çdo herë, nuk përcaktohet nga pikëpamjet e veçanta politike të çdo qeverie të veçantë borgjeze, por nga nevojat dhe prioritetet që ka kapitali, në një periudhë të caktuar. Për këtë arsye, në fund të fundit, kemi parë forca socialdemokrate, siç është SYRIZA në Greqi, që zbatoi politika kufizuese që gjoja i kundërshtonin më parë, por dhe forca neoliberale që tani zbatojnë politikë më ekspansive, edhe pse më parë ushtronin kritikë kundër këtij versioni. Kjo nuk është diçka e re. Historia bashkëkohore është e mbushur plotë me shembuj të tillë. Në çdo rast, emëruesi i përbashkët është ky: Punonjësit janë ata që do t'u kërkohet të paguajnë përsëri “faturën” e paketave të reja të shpëtimit. Punonjësit kanë paguar vitet e kaluara memorandumet dhe masat e ashpra antipopullore, të cilat janë ende në fuqi, dhe përsëri punonjësve do t'u kërkohet të shlyejnë edhe kreditë dhe deficitet e reja që do të krijohen, me masat e reja që tashmë po testohen në tubin eksperimental "shëndetësor", duke marrë si shkak pandeminë.

 

***

 

Kjo është ajo që ne po përjetojmë në Greqi këtë periudhë. Nga njëra anë, mijëra largime nga puna, ndryshime të dëmshme në marrëdhëniet e punës, punonjës me marrëdhënie elastike të cilët as nuk fitojnë të drejtën për ndihmën e thërrimeve prej 800-euro, shkatërrimin e profesionistëve të vetëpunësuar, të fermerëve-bujqve. Dhe nga ana tjetër, shuma të mëdha parash për biznesin e madh dhe për bankat. Këtë politikë shërben qeveria e ND. Këtë politikë, me ndryshime minimale, kryesisht për sa i përket afatit kohor të mbështetjes, theksohet edhe nga programi "largpamës" i SYRIZA-s. Madje, ky pajtim -edhe më i madh- midis ND dhe SYRIZA, i cila po zhvillohet mbi terrenin dhe me një mbulesë propagandistike, për përgjegjësi dhe solidaritet të rremë "kombëtar", nuk përjashton faktin që të përcaktojë dhe zhvillimet politike në periudhën e ardhshme. As kjo nuk është diçka e re. Firmat që ata hodhën bashkë në memorandumin e tretë janë ende të njoma. Kur e kërkon stabiliteti i sistemit, ata i lënë mënjanë këto dallime -të padukshme tashmë- mes tyre. Që të dy fshehin thelbin: që nga kjo krizë shumë gjigande nuk është e mundur që të dalin të fituar edhe kapitali edhe punëtorët. Dikush do humbasë dhe dikush do fitojë. Dhe kjo luftë për ditën e nesërme duhet të organizohet që tani nga klasa punëtore dhe shtresat e tjera popullore. Me kërkesa dhe synime të luftës që lindin sot, në luftë për shëndetin, për jetën, për mbijetesën e përditshme, por, që kjo luftë të vendosë në shënjestër edhe kundërshtarin e vërtetë, kapitalin, qeveritë dhe aleancat e tij.

 

***

 

Prandaj, "Magalidea", që promovon kapitali dhe të gjithë përfaqësuesit e tij politikë, për një "Plan të ri Marshall" për rindërtimin e Europës, i cili gjoja do të jetë pa angazhime dhe memorandume për popujt, e dobishëm si për kapitalin ashtu edhe për punonjës, është plotësisht një mashtrim. Paralelizmi që i bëjnë këtij plani me Planin Marshall të pas luftës, madje dhe duke e paraqitur këtë si një nga përbërjet më "thelbësore" në favor të popujve, është qesharake. Madje, këtë kontrabandë historike nuk e bëjnë vetëm pasardhësit ideologjikë dhe politikë që kishin mbështetur Planit Marshall të pas luftës, por, po bëhet dhe nga forca të ashtuquajtura "të majta", të cilat thjesht konfirmojnë mutacionin e tyre të plotë socialdemokrat borgjez. Vlen të kujtohet se fondet amerikane që rrodhën në Europën e shkatërruar të pasluftës, nën kontestin e Planit Marshall, në gjysmën e dytë të dekadës kritike të dhjetëvjeçarit të pestë të shekullit të kaluar, nuk ishte ndonjë akt solidariteti ndaj popujve europian, por vetëm veprim jetik për vetë sistemin kapitalist. Ata u përdorën, nga njëra anë, për rindërtimin kapitalist të Europës, diçka që ishte vendimtare për eksportet amerikane, dhe nga ana tjetër për të pezulluar socializmin dhe lëvizjen revolucionare të punëtorëve, të cilat dolën nga Lufta e Dytë Botërore me prestigj të madh midis gjithë popujve të botës. Për këtë arsye, në fund të fundit, një pjesë e madhe e Planit Marshall u drejtua në infrastrukturë, p.sh. në infrastrukturën ushtarake, si në Greqi, që kishin synim kryesisht sistemin e atëhershëm socialist dhe luftën e popujve. Sidoqoftë, ndërhyrja e domosdoshme -edhe atëherë- e shtetit të pasluftës për riprodhimin e kapitalit dhe krijimin e infrastrukturës kryesore, as nuk e ndërpreu ciklin vicioz të krizave, dhe as siguroi mirëqenien e popujve. Disa lëshime që u bënë atëherë, me synim që sistemi të integronte pas vetes forcat punëtore - popullore, mbanin vulën e ndikimit të arritjeve sociale në BRSS dhe të shteteve të tjera të socializmit, por edhe të vetë luftës që bënin popujt e Europës.

 

***

 

Sot, për fat të keq, nuk ka një rival kaq të frikshëm për ta. Por, popujt, do të dalin nga kjo krizë me përvojë më të madhe se më parë. Pasojat e mëdha, jo-rrugëdaljet historike dhe kapitullimi i sistemit aktual të shfrytëzimit po bëhen sot edhe më të dukshme. Është në dorën e popujve që të organizojnë luftën, aleancën e tyre. Të përgjigjen me planin dhe propozimin politik që aktualisht po promovohet në vendin tonë vetëm nga Partia Komuniste e Greqisë (KKE) dhe nga asnjë parti tjetër politike. Të përgjigjemi me sulm se nga ku do të gjenden të ardhurat, kush, në fund të fundit, e prodhon gjithë këtë pasuri që e përvetësojnë një grusht njerëzish. Promovimi dhe pretendimet që në ditët e sotme, edhe në kushte të veçanta të kufizimeve, dhe sigurisht me intensitet më të madh dhe me mënyra e forma të tjera ditët e ardhshme, përbën një kusht themelor për përgatitjen e kundërsulmit popullor, kultivimin e një klime gatishmërie, mobilizimi, të një Aleanca të gjerë Sociale me klasën punëtore në krye. Promovimi i kërkesave dhe masave lehtësuese për punonjësit e sektorit privat dhe publik, për profesionistët e vetëpunësuar - artizanët - tregtarët e vegjël, shkencëtarë që punojnë me fatura të vetë-sigurimit, fermerët, gratë dhe fëmijët e familjeve popullore, për të mbrojtur shëndetin e popullit, për arsimin, kulturën, për trajtimin e problemit të fluksit të refugjatëve, me rivendosjen e të drejtave dhe lirive demokratike, duke shfuqizuar çdo ligj që kufizon veprimtarinë sindikale dhe politike, intensitetin e shtypjes, shkon paralelisht me zbulimin e shkaqeve, të përgjegjësive të mëdha dhe të nevojës që barra e krizës të bjerë mbi kapitalin dhe jo mbi klasën punëtore dhe shtresat popullore. Me shfuqizimin njëkohësisht të së gjitha ligjeve të mëparshëm të memorandumeve dhe të masave të fundit antipopullore që janë marrë. Me heqjen e ligjeve që lirojnë nga taksat grupet monopole, të paguajë taksat plutokracia e vendit. Duke luftuar ata që gjetën rastin të fitojnë sa më shumë nga situata dhe tregtinë e shantazhit. Me kërkesë për fshirje të borxhit të shtetit që nuk u krijua nga populli dhe që e paguan atë shtrenjtë dhe vazhdimisht gjatë gjithë këtyre viteve. Me tërheqje nga programet dhe planet e rrezikshme të NATO-s, që si shtet paguajmë 4 miliardë euro çdo vit. Me përplasje dhe shkëputje totale dhe shpresëdhënëse për popullin tonë nga aleancat imperialiste të NATO-s dhe BE-së. Për të ndriçuar rrugëdaljen e vetme, e cila gjendet në superioritetin e socializmit, të pronësisë shoqërore në mjetet e prodhimit, të centralizimit qendror shkencor, të pjesëmarrjes punëtore dhe pushtetit, e cila të çon në mirëqenien e popullit, në paqe dhe përparimin e njerëzimit.